Ես և ամուսինս արդեն ունեինք երեք երեխա։ Չորրորդ երեխայի ծնունդը մեզ համար պլանավորված չէր, մեծ հարված էր և իմ և նրա համար։ Ես դիմեցի ընկերուհուս, նա ինձ խորհուրդ տվեց մի կլինիկա, ուր զանգեցինք և ինձ առանց խնդիրների գրանցեցին։ Ամեն ինչ շատ արագ էր կատարվում և ես նույնիսկ ժամանակ չունեի մտածելու, քանի որ դեղորայքային հղիության ընդհատումը կատարվում է վաղ շրջանում։ Գիշերը ես քնացրեցի երեխաներիս, մնացի մենակ մտքերիս հետ և հասկացա, որ անցել է բավական ժամանակ դեղը ընդունելուց հետո և նրանք արդեն սկսել են գործել։ Հենց այդ պահին ես գիտակցեցի, որ այդ հաբերը սպանում են իմ երեխային։ Ես սարսափելի խղճացի այդ երեխային և հասկացա, որ ոչինչ չեմ կարող անել այդ պահին։ Մահանում էր անմեղ մի երեխա։ Դա շատ ցավոտ պահ էր և ես մուտք գործեցի ինտերնետ, Yandex-ով փնտրում էի և փորձում էի հասկանալ, արդյոք կարելի է արարքիս հետևանքները կանխել թե ոչ։ Միաժամանակ կապվեցի գինեկոլոգների հետ։ Բոլորը միաձայն պնդում էին, որ դա հնարավոր չէ։ Ես գտա մի կայք՝ peredumala.ru, որտեղ գտա հղում իրենց սոց ցանցերին։ Այնտեղ ես գտա իմ պատմությանը մոտ պատմություններ, և որոշեցի գրել կայքի ադմինին։ Վազեցի դեղատուն, որից հետո միանգամից գրեցի մամայիս, թե ինչ եմ ընդունել։ Դա ինձ ասաց, որ ամեն ինչ ճիշտ եմ արել և տվեց մի քանի խորհուրդ։
Արդեն շատ կանայք կարողացան պահպանել հղիությունը պրոգեստերոնի շնորհիվ
